ว่านลิ้นมังกร

ชื่อวิทยาศาสตร์

Sauropus changiana S.Y.Hu

วงศ์

EUPHORBIACEAE

ชื่อสามัญ

Dragon’s Tongue

ชื่ออื่นๆ

เหล่งหลี่เฮียะ, เหล่งจิเฮี้ย(จีน-แต้จิ๋ว)

ลักษณะทั่วไป

เป็นพรรณไม้ยืนต้นขนาดเล็ก ลำต้นตั้งตรงและมีขนสั้นๆ ปกคลุมอยู่ สูงประมาณ 30-50 ซม. ใบเป็นใบเดี่ยว ออกสลับกันไปตามข้อต้น ลักษณะของใบเป็นรูปมนรี ปลายมน โคนใบสอบแหลมเข้าหาก้านใบ ขอบใบเรียบ หลังใบสีเขียวเข้ม ท้องใบสีเขียวนวล เส้นใบเป็นสีขาวนวลเห็นเป็นลายสวยงาม ดอกออกเป็นช่ออยู่ตามง่ามใบ ซึ่งตัวดอกจะเรียงติดกันเป็นแถวสั้นๆ คล้ายช่อดอก แต่จะแยกออกเป็นดอกเพศผู้และเมีย มีสีแดงม่วง ผลจะถูกกลีบเลี้ยงที่ขยายตัวหุ้มเอาไว้ ลักษณะของผลคล้ายกับเม็ดถั่ว มีก้านสั้นๆ

การปลูก

เป็นพรรณไม้กลางแจ้ง ชอบดินที่ชุ่มชื้นแต่ต้องระบายน้ำได้ดี ไม่ขังแฉะ เช่น ดินปนทรายหรือดินร่วนปนทราย

การขยายพันธุ์

ขยายพันธุ์โดยการปักชำหรือเพาะเมล็ด

สรรพคุณทางยา

ใบแก่มีรสขม ใช้แก้ไอแห้งๆ เจ็บคอ หอบหืด บำรุงปอด ไอเป็นเลือด เสียงแหบแห้ง และรักษาโรคที่ติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจส่วนบน โดยใช้ใบแห้ง 10-30 กรัม หรือใบสด 7-8 กรัม นำมาต้มดื่มรักษาโรค ใช้ดอกสดต้มน้ำดื่มแก้กระอักเลือดและไอเป็นเลือด